16 februari 2011
De witte klapper van het ziekenhuis staat me al ruim een week aan te kijken vanuit mijn boekenkast. Hij staat vol informatie over de behandelingen die ik krijg: Tamoxifen, Herceptin, APD. De aardige oncologische verpleegkundige, die de klapper met me doornam, heeft me uitgelegd dat het de bedoeling is dat ik het thuis allemaal nog eens goed doorlees. Een groot deel van de informatie behelst alle mogelijke bijwerkingen van de medicijnen. Dat is belangrijk. Ik moet opletten en in sommige gevallen aan de bel trekken. Er staat een lijstje in van gevallen waarin ik meteen het ziekenhuis moet bellen. En nog een lijstje, waarbij ik moet bellen als de verschijnselen een paar dagen aanhouden. Patiënt zijn is een halve, of misschien wel hele dagtaak.
Ik heb al een week geen zin om mijn huiswerk te doen en de klapper door te nemen. Op zondagmiddag loop ik naar mijn boekenkast. Maar weer pak ik hem niet. Mijn hoofd zit nog te vol, er kan niet veel informatie bij nu. Een gedicht dan, dat zal net gaan.
Ik ga naar een andere plank, en pak de dichtbundel ‘Overgave’, van Baukje van Kesteren*. Ik sla het boekje willekeurig open en lees:

Verlangen

Wees om en rond en binnenin mij, Heer
vervul mijn hoofd, mijn handen en mijn hart
opdat ik liefheb zoals U, o Heer
opdat ik troosten kan in pijn en smart

Wees om en rond en binnenin mij, Heer
maak mij van Uw aanwezigheid bewust
opdat ik liefheb zoals U, o Heer
en tonen kan waar vrede is en rust

Wees om en rond en binnenin mij, Heer
U die oneindig bent, wees mij nabij
opdat de wereld aan mij zien kan, Heer
Wie ons voorgoed gelukkig maakt en vrij

Mooi, heel mooi, prachtig!
Ik staar door de schuifpui de wintertuin in, waar het februarizonnetje voorzichtig begint te schijnen. De witte klapper blijft nog even in de kast staan…

Maandag dan. Echt een goede dag om de informatie door te nemen. Ik pak de witte klapper uit de kast en installeer mij op de bank. Dit is wel even een ander gedicht. Het achter elkaar doorlezen van alle mogelijke bijwerkingen van drie medicijnen is niet helemaal dé manier om je vrolijk, opgewekt en vol vertrouwen te gaan voelen. Gelukkig vertelt de Cursus dat je, wanneer je vergeeft, altíjd vertrouwen kunt voelen. Wat niet per se betekent dat dit lectuur is die vrolijk en opgewekt maakt.

Het gedicht in de klapper gaat ongeveer zo:

Bijwerkingen

Koorts, hoofdpijn, verminderde eetlust, spierpijn, pijn in botten
Algehele malaise, huiduitslag, jeuk
Hartkloppingen, extreme vermoeidheid, hartfalen
Krachtverlies, misselijkheid, kokhalzen en braken

Dikke, pijnlijke en gezwollen armen of benen
Algehele lichaamszwakte, pijn op de borst
Lage bloeddruk, droge mond
Aambeien, beenkrampen, depressie, duizeligheid

Slapeloosheid, slaperigheid,
Tintelend gevoel en toegenomen hoest
Vasthouden van vocht, rillingen
Lusteloosheid, opvliegers!

Als u een vraag heeft over bijwerkingen
Die hier niet worden vermeld
Aarzel niet en bespreek dit
Altijd met uw arts of verpleegkundige

Tja eh… ik moet dit even laten bezinken geloof ik

Op dinsdag begin ik me af te vragen hoe ik de bijwerkingen van medicijnen eigenlijk kan onderscheiden van wat ik toch al voel in mijn lichaam. Ik ben gewend aan allerlei fysieke klachten en vage verschijnselen, die komen en gaan. Vermoeidheid, rugpijn, duizelingen, pijn in spieren en gewrichten – het is er voor mij allemaal een beetje bij gaan horen. Ze zijn de onvermijdelijke metgezellen van het lichamelijk bestaan. Ik vraag me af of er eigenlijk een bijsluiter bestaat voor de bijwerkingen van het leven in de aardse dimensie.
In zekere zin, bedenk ik, is de Cursus zo’n bijsluiter. In het Tekstboek somt Jezus uitgebreid alle mogelijke bijwerkingen van het ego op. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Bijwerkingen van het ego

Let op! Gebruik van het ego kan leiden tot de volgende verschijnselen:

Lusteloosheid, vermoeidheid, prikkelbaarheid, depressie. Gevoel van isolement. Sterke geneigdheid tot aanvallen en agressie. Defensief gedrag. Voortdurende malende gedachten en piekeren. Algehele malaise. Gevoelens van minderwaardigheid en schuld. Pijn, verdriet, angst- en paniekaanvallen. Woede. Zelfverwijten. Conflictueuze relaties. Hartfalen. Paranoïde waanbeelden, zich bedreigd of achtervolgd voelen door anderen. Slapeloosheid. Angstdromen. Hallucinaties over een wrekende, straffende God. Angst voor ziekte en dood van het lichaam.

Toepassing van het ego leidt tot ernstige vervormingen in de waarneming.

Als u een vraag heeft over bijwerkingen die hier niet worden vermeld, aarzel niet en bespreek dit altijd met Jezus of de Heilige Geest.

Laten we maar snel teruggaan naar Baukjes mooie gedicht ‘Verlangen’. Ze schreef dit, zo staat er, naar aanleiding van werkboekles 98: ‘Ik aanvaard mijn rol in Gods verlossingsplan’:

 “Vandaag is een dag van speciale toewijding. We kiezen vandaag maar aan één kant positie. We scharen ons aan de zijde van de waarheid en laten illusies los. We zullen niet aarzelen tussen die twee, maar een duidelijk standpunt innemen ten gunste van de Ene”(WdI. 98.1:1-4).

* Baukje van Kesteren, Overgave, gedichten bij de Bijbel en Een cursus in wonderen, uitg. Trivium